Foto: ED

Kiedy Bóg stworzył ziemię, siódmego dnia położył na niej ostatnią warstwę farby. Teraz, gdy wydawało się, że wszystko jest już gotowe, zauważył, że na jego dużej palecie zostało jeszcze mnóstwo farby, której nie chciał marnować. Powoli obrócił globus. Potem jego wzrok padł na mały kraj na wschodzie. Zaoszczędził tam na farbie, więc zaczął dodawać niebieskie iskry i kropki. Aby nie wyglądało to tak nudno, dodał także kolory zielony, brązowy i żółty. Aby dobrze się wszystkim przyjrzeć, wydobył słońce. Teraz kropki i kropki zaczęły świecić, ponieważ farba była jeszcze mokra.

Spodobało się to dobremu Panu i powiedział... „Tak powinno pozostać, jezior powinno być tysiąc i żeby nie wyschły, zieleń powinna stać się lasem, który łapie deszcz i kieruje go do jezior”. 

W jeziorze były ryby. Na jeziorach umieścił łabędzie, dzikie gęsi, kaczki i małe stworzenia, takie jak kolorowe motyle i ważki. Upiększał brzegi bujnymi łąkami, na których pozwalał bocianom stanąć na jednej nodze, a żeby mogły zdobyć coś do jedzenia, wymyślił także żaby. Aby żaby nie umarły z głodu, szybko stworzył komary. Ponieważ jednak komary nie śpiewały wystarczająco pięknie, stworzył trzmiele i pszczoły oraz dla nich wiele tysięcy kolorowych kwiatów, z których owady czerpały miód  i przenosiły pyłek, dzięki czemu mogło tworzyć się coraz więcej kwiatów.

W zielonych lasach umieścił łosie, niedźwiedzie, jelenie, sarny, wilki, dziki, lisy, borsuki, zające, wiewiórki, myszy, węże, mrówki i żuki. Kolorowe ptaki budowały gniazda na drzewach. 

Brązowy kolor zamienił się w żyzną ziemię uprawną, na której ogromne żółte pola zboża falowały na wietrze. Aby zboże mogło być teraz zbierane, Bóg stworzył silnych rolników. Dał im konie i bydło, owce i kozy, psy i koty, indyki i gęsi, kury i kaczki.

Następnie umieścił myśliwych w lasach, aby opiekowali się zwierzyną, a drwali, aby pielęgnowali lasy. Nad jeziorami umieścił rybaków, aby ryby nie przepełniały jezior. 

Słońce zaszło i Bóg trochę pospał. Kiedy się obudził, ponownie wzeszło słońce - dlatego do dziś słońce wschodzi na wschodzie - Bóg ponownie spojrzał na swoje dzieło i cieszył się ze wspaniałych jezior, lasów, łąk i pól.

Wtedy ujrzał go pewien prostoduszny rolnik. Był bardzo zszokowany wielkim, wszechmocnym Bogiem i upadł na kolana.

Bóg uśmiechnął się do niego i powiedział: "Oto, rolniku, daję ci tę piękną naturę. Nigdy nie zapomnij zachować jej tak, jak ci ją dałem. Natura musi pozostać naturą, a ty jesteś jej częścią!". 

Wystraszony rolnik nie do końca zrozumiał słowa Boga, a kiedy później opowiedział żonie o swoim spotkaniu z Bogiem, powiedział: "Bóg powiedział mi, że daje mi Mazury, a Mazury muszą pozostać Mazurami, a ja jestem ich częścią. 

Musimy dbać o tę krainę, aby pozostała w takim stanie w jakim przekazał nam Bóg.  

Bóg uśmiechnął się do rolnika, który tak naprawdę nie rozumiał słowa "natura", ale rozumiał zadanie i był zadowolony.

Mazury istnieją od tamtych czasów, a kraina ta do dziś nazywana jest "Mazurami". Każdy, kto tam mieszka, czy to Rosjanin, Polak czy Niemiec, nieuchronnie stanie się Mazurem, jeśli będzie tam mieszkał wystarczająco długo - zgodnie z wolą Boga. 

P.S. Pochodzenie nazwy „Mazury” jest niejasne dla historyków i językoznawców. Jedna z hipotez głosi, że nazwa „Mazury” pochodzi od prasłowiańskiego słowa „masura”, które oznacza bagna, mokradła lub torfowiska, charakterystyczne dla tego regionu. Inna mówi, że nazwa „Mazury” pochodzi od staropruskiego słowa „masure”, które oznaczało „wyspę” lub „ziemię leżącą na wodzie”, co też jest charakterystyczne dla tej krainy. Kolejna hipoteza zaś tłumaczy, że nazwa „Mazury” wywodzi się z przedrostka „maz-„, który oznacza „smolić”, a który w dawnej polszczyźnie miał swoją odmianę w postaci rzeczownika „maź”, ozna- czającego „smołę”. Przyrostek „-ur” to z kolei określenie na ludzi zajmujących się zbieraniem smoły i produkowaniem z niej różnych wyrobów, a zamieszkujących tereny leśne na Mazurach. To właśnie od tych ludzi prawdopodobnie pochodzi nazwa regionu.. Nazwę Warmia początkowo stosowano tylko wobec terenów poło- żonych nad Zalewem Wiślanym, zamieszkałych przez pruskie plemię Warmów. Pochodzenie nazwy nie jest pewne. Zwykle wywodzi się ją od pruskiego słowa „wormyan” oznaczającego kolor czerwony i spokrewnionego ze słowem „czerw, robak”. Nazwa Warmia znaczy więc najprawdopodobniej „czerwona kraina”. 

https://mazury.travel/10-rzeczy-ktore-warto-wiedziec-o-warmii-imazurach

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mazury

barbara.willan@gmail.com            

Strona internetowa jest wspierana finansowo przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych Republiki Federalnej Niemiec i Ministerstwo Spraw Wewnętrznych       i Administracji.

Redaktor strony internetowej: Ewa Dulna

Skontaktuj się z nami

mail: barbara.willan@gmail.com

tel. 606 680 218

ul. Prosta 17/3

Olsztyn 10 - 029

https://stowarzyszeniemazurskie.pl/

https://stowarzyszeniemazurskie.pl/de

Zrobione w WebWave CMS